Ontwikkelingssamenwerking@ Suriname
Voor dit blogbericht moet ik eventjes terug in de tijd.
Tien jaar om precies te zijn! En dat zul je wel merken aan de foto’s die je van mij zal zien verschijnen! Haha.
We spreken van een tijd waar er nog geen sprake was van smartphones en social media.
Ik kreeg de kans om acht weken lang aan ontwikkelingssamenwerking te doen in het wondermooie Suriname.
OVER SURINAME
Suriname is een republiek aan de noordoostkust van Zuid-Amerika en was vroeger een kolonie van Nederland.
Het land grenst in het oosten aan Frans-Guyana, in het westen aan Guyana en in het zuiden aan Brazilië.
Suriname heeft zowel met Guyana als met Frans-Guyana een grensgeschil.
De hoofdstad van Suriname is Paramaribo, maar ik verbleef in een dorpje met de erg Nederlands klinkende naam Groningen.
GRONINGEN
Groningen ligt ongeveer 40 km ten westen van Paramaribo en is de hoofdstad van het district Saramacca. Het ligt aan de linkeroever van de Saramaccarivier.
Het is een erg rustig dorpje met vriendelijke mensen, prachtige natuur en natuurlijk de allerliefste kindjes waar ik elke dag les aan gaf.
MULTICULTURELE SAMENLEVING
Wat ik leuk vind aan Suriname?
Zonder twijfel de multiculturele samenleving.
De voorouders van de Surinamers komen van over heel de wereld, waardoor er verschillende bevolkingsgroepen bestaan.
Iedereen leeft vredig naast elkaar en dat is mij altijd bijgebleven.
Zo vertelden ze mij met trots dat er in Paramaribo een Joodse Synagoge en een islamatische moskee gebroederlijk naast elkaar staan.
Ze vertelden mij ook dat alle bevolkingsgroepen iedere feestdag samen vieren. Bv. Chinees nieuwjaar wordt door het hele dorp samen gevierd.
Wist je trouwens dat de vijf punten van de gele ster in de vlag staan voor de vijf belangrijkste bevolkingsgroepen?
Naast de oorspronkelijke bewoners, de Indianen (Inheemsen) wonen er Hindustanen, Creolen, Marrons, Javanen en Chinezen.
Daarnaast zijn er ook Boeroe’s, Guyanezen, en Brazilianen.
ONTWIKKELINGSSAMENWERKING
Samen met drie fantastische vrijwilligers (Ann, Sofie en Ward) heb ik acht weken lang lief en leed gedeeld in het wondermooie Suriname.
Het grote voordeel is dat de officiële taal van Suriname Nederlands is.
Dat maakte het lesgeven al een stuk makkelijker! 😉
Maar ook al spraken we dezelfde taal, de culturele verschillen waren er wel.
En als ik eventjes terugblik was dit toch één van mijn grootste culturele reiservaringen in mijn leven. Wat een cultuurshock!
OFFICIËLE TAAL
Het grappige aan Suriname is dat alles zo vertrouwd klinkt.
De straatnamen zijn soms erg schattig, zo heb je bv. de Paloeloeweg en de Pannenkoekenstraat.
Ook de directrice van het schooltje heeft een erg Nederlandse naam: Mevr. Goedhoop.
Wij huurden een huisje vlakbij de school waar we 2 maanden lang hebben lesgegeven.
Naast ons woonde de familie Vreedzaam! Leuk, he! 🙂
ONS HUISJE IN GRONINGEN
Ons knusse huisje in het dorpje Groningen.
Het was wel eventjes wennen aan het ongedierte en de bijtende muggen.
Enkele voorbeelden: als je voedingswaren langer dan 5 minuten liet staan, zat het vol insecten, je moest telkens het douche putje afdekken tegen de spinnen, de was ‘s nachts binnenhalen voor de vleermuizenpis, etc.
Maar het huis zelf was prima!
We hadden ook een prachtige tuin gelegen aan de rivier.
Aan de overkant van de rivier was de jungle.
GEEN INTERNET VOOR LESVOORBEREIDINGEN
Zoals ik eerder zei, was internet hier nog niet vanzelfsprekend.
Elk weekend reisden we naar de hoofdstad Paramaribo om daar in een internetcafé een uurtje lang informatie op te zoeken voor onze lessen, maar ook om onze familie op de hoogte te houden van onze avonturen.
Maar behalve dat ene uurtje hadden we geen contact met het thuisfront.
Waar haalden jullie je informatie vandaan voor de lessen?
Goeie vraag!
Ik zal nooit vergeten dat ik een les geschiedenis moest geven over Suriname.
De directrice lachte mij uit toen ik vroeg naar een handboek of encyclopedie.
Ze vertelde met een grote glimlach dat ik in het dorp moest luisteren naar de verhalen van de bewoners en zo een eigen les samenstellen om te geven aan mijn leerlingen. Geweldig, toch!? 🙂
Zo gezegd, zo gedaan!
Ik ben bij verschillende mensen gaan aankloppen met de vraag of ze mij iets meer konden vertellen over de geschiedenis van Suriname.
P.s.: Het is een fantastische les geworden met zeer leergierige kindjes! 😉
ONZE NATUURLIJKE WEKKER!
Goedemorgen!
Tijd om op te staan!
Doordat ons huis zich aan de rivier bevond, werden we elke ochtend om vijf uur gewekt door het gebrul van de brulapen in de jungle. Zalig!
EEN GEWONE SCHOOLDAG…
Ik vertel jullie graag wat meer over mijn fantastische ervaring in het St. Thaddeusschooltje te Groningen.
Onze directrice Ilse Goedhoop en haar lerarenteam gaven ons elke ochtend een warme welkom.
Daarna kregen we elk ons klasje toegewezen waar we die dag onze creatieve lessen mochten aan geven.
WEEKOPENING
Elke maandag werd een nieuwe week geopend door de hele school.
Alle leerlingen verzamelen per klas rond de vlaggenmast waar de Surinaamse vlag langzaam wordt omhoog getrokken terwijl de hele school het volklied uit volle borst zingen.
Daarna was het onze beurt en mochten we het Belgisch volkslied ‘De Brabaçonne’ zingen met hand op de borst.
Gelukkig kende ik (en ik ben één van de weinigen in België) ons volkslied nog van in mijn kindertijd. Haha!
De kinderen konden hun lach niet bedwingen.
Ons volkslied klinkt dan ook niet zo fantastisch als dat van hen. 😉
Vier jonge twintigers vertrekken zonder voorkennis en ervaring voor twee maanden op ontwikkelingssamenwerking naar Suriname.
Pas na onze eerste week in Suriname beseften we dat er een groot gemis was aan materiële middelen en didactisch materiaal.
Samen hebben we onze familie opgetrommeld om spullen in te zamelen en op te sturen naar deze school.
Helaas konden we deze schoolspullen maar op het einde van ons project ontvangen en gebruiken.
Wat zat er allemaal in de dozen?
Schildergerlief, penselen, leesboekjes, knutselgerief, etc.
Een leuke anekdote in verband met het schilderen.
Ik had een leuke knutselles voorzien met verf en pas op het moment dat ik de verf uitdeelde, besefte ik dat we geen penselen hadden ontvangen.
Teleurgesteld deelde ik de kinderen mee dat de les jammergenoeg niet kon doorgaan.
De kinderen begonnen enthousiast te roepen dat ze geen penselen nodig hebben, maar ze die zelf maken met gras vanop het schoolplein!
How cool is that?!
Dit bedoel ik met ‘leren van elkaar’.
Zij leren van mij, maar ik heb nog véél meer geleerd van hen.
Creatief oplossend denken en roeien met de riemen die je hebt! 😉
Door een gebrek aan handboeken en cursussen, moesten we zelf zorgen voor didactisch materiaal.
Hier zie je een voorbeeldje van mijn geschiedenisles rond de slavernij in Suriname.
Deze les heb ik bekleed met eigen tekeningen en de kinderen keken vol verwondering naar elke prent met bijhorend verhaal over hun geschiedenis.
DE LEERLINGEN
De sterren van Suriname… de kindjes!
Ook al werd ik hier vaak geconfronteerd met de armoede, toch zie je alleen maar lachende en lieve snoetjes!
Mijn mooiste herinneringen zijn deze schoolfoto’s van de allerliefste kindjes die ons elke dag al knuffelend kwamen verwelkomen.
Wat een mooie culturele klasjes!
Ik heb helaas weinig foto’s van de klaslokalen, maar die waren vaak rampzalig!
Kapotte deuren, gebroken ramen, etc.
Met als gevolg dat het heel normaal was als een geit, hond, kat, kikker en dergelijke je klas binnenkwamen tijdens de lessen.
Lessen die we makkelijk buiten konden geven, gaven we op het schoolplein onder de Surinaamse zon.
Speeltijd was de leukste tijd!
Dan zag je alle kinderen samen spelen en lachen.
Vaak kwam men in groepen op ons af om vragen te stellen of om te vertellen wat ze hadden meegemaakt.
Geweldig, toch?!
Mijn allerlaatste les in de St. Thaddeusschool te Groningen.
Het was een prachtig en emotioneel moment.
Wat mis ik hen allemaal!
WORKSHOPS VOOR LEERKRACHTEN
Ook de leerkrachten in Suriname volgen regelmatig bijscholing.
Op deze foto’s zie je een vrouw uit Nederland die op bezoek kwam om de leerkrachten bij te scholen.
Lesvoorbereidingen en didactisch materiaal maken in het zonnetje.
Voor carnaval maakten we onze eigen maskers met afvalmateriaal.
AFSCHEID MET PANNENKOEKEN
Na acht intense weken wilden we de hele school bedanken op een Belgische manier.
We hebben meer dan 400 pannenkoeken gebakken zodat we iedereen konden laten genieten van deze Belgische lekkernij met Surinaamse ingrediënten! Haha!
Hiervoor hebben we speciaal onze ouders gebeld om een pannenkoekenrecept te vragen.
Het was een uitdaging, maar het is toch gelukt om iedereen kennis te laten maken met onze pannenkoek met suiker! 😉
Een emotioneel afscheid met de meest prachtige herinneringen!
Een leerrijke ervaring waarvoor ik zeer dankbaar ben.
Ik heb ongelofelijk veel bijgeleerd en had het erna eventjes moeilijk om terug in een gewone school les te geven met al die overbodige luxe en vaak veel te verwende kindjes.
ONZE BUREN
Naast het lesgeven probeerden we zoveel mogelijk te genieten van onze tijd in Suriname.
Elk weekend trokken we met onze buren naar Paramaribo om nog meer van dit prachtige land te ontdekken.
Dankzij de familie vreedzaam hebben we enkele prachtige dingen gezien én gedaan.
DE PALMENTUIN
De Palmentuin in Paramaribo, de voormalige achtertuin van het Presidentieel Paleis bestaat uit ongerept regenwoud.
In de koloniale tijd was de Palmentuin de ontmoetingsplek voor de blanke plantagehouders en hun dochters en zonen, die elkaar hier in de avonduren tegenkwamen en romantische wandelingen konden maken. Een wandeling tussen de statige koningspalmen is nu dan ook zeker aan te raden.
DE COLAKREEK
De colakreek is in een recreatiepark in Suriname en dankt haar naam aan de bruine kleur dat doet denken aan coca-cola.
Het donkerbruine kreekwater heeft niets te maken met de kwaliteit van het water.
De diepbruine kleur ontstaat door vallende bladeren en dit proces houdt de zuurgraad van het water constant, waardoor het veilig zwemwater is.
Deze badplaats is zeer populair bij Surinamers en toeristen.
We hadden het geluk dat onze lieve buurman Werner ons tijdens het weekend meenam op familieuitstap.
Zo konden we de lokale plekken bezoeken waar Surinamers tijdens het weekend of de vakanties naartoe trokken.
De autoritjes waren niet altijd even aangenaam.
Zie hier! Een hobbelige en zanderige weg waarin we een uur lang goed door elkaar werden geschud gevolgd door een platte band.
TREKTOCHT DOOR HET TROPISCH REGENWOUD
Onze eerste trektocht in de jungle.
De Brownsberg 2-daagse tour is de meest avontuurlijke jungle tour van Suriname.
Een fantastische excursie met een avontuurlijke hangmat overnachting.
Het hoogtepunt van deze trektocht was de reusachtige waterval.
Wat een prachtig natuurfenomeen!
We hebben de nacht doorgebracht in een hangmat diep in de jungle.
Ik moet eerlijk toegeven dat we geen oog hebben dicht gedaan door de brulkikkers onder onze hangmat en de vele oergeluiden van de jungle.
Het was wel een onvergetelijke ervaring!
BROKOPONDO MEER
Het Brokopondo meer herken je aan de duizenden toppen van verdronken bomen die boven het wateroppervlak uitsteken.
Het is een stuwmeer gelegen in het Brokopondo-district.
Deze plek is een populaire toeristische attractie.
Wij hebben vooral genoten van een adembenemende boottocht in een kano op het meer.
We overnachten opnieuw in een hangmat met oergeluiden op de achtergrond.
Altijd handig zo’n brulkikker onder je hangmat! Haha.
GALIBI SCHILDPADDEN EILAND
Galibi is een natuurreservaat gelegen aan de noordoostkust van Suriname en tussen februari en augustus komen deze zeeschildpadden helemaal vanaf Afrika, via Europa, naar Galibi om hun eieren op het strand te leggen.
Deze unieke belevenis wilden we absoluut met eigen ogen waarnemen!
Onze uitstap begon goed!
Bij aankomst moesten we met onze bagage op de rug en natte voeten naar het eiland wandelen.
Heerlijk, toch?! Het avontuur begon al vanaf de eerste second!
Daarna werden we begeleidt naar onze ‘strandhut’.
Wauw!!! How cool is that?!
Ik voelde me eventjes Robinson Crusoe op een onbewoond eiland! Haha!
Ik was meteen weg van onze nieuwe verblijfplaats!
Het was super gezellig en redelijk afgelegen.
Perfect om eventjes te verdwijnen van de bewoonde wereld.
‘s Avonds was het andere koek!
Het water stond ter hoogte van onze strandhut, dus zijn we in volledige duisternis met natte kont terug aangekomen.
Wat een ervaring! 🙂
DE EIERWORP VAN DE REUZE SCHILDPADDEN
Om 20.00 uur vertrokken we onder begeleiding van een gids naar de legplaats van de schildpadden.
Met behulp van een zaklamp speurden we het eiland af op zoek naar schildpadsporen.
Ik vond het fantastisch om deze mooie dieren te observeren terwijl ze hun eieren werpen.
Het was een utizonderlijke ervaring waarvoor ik heel dankbaar ben dat ik dit met eigen ogen heb kunnen zien en beleven.
DE LOKALE DIERENTUIN
Op onze laatste dag kregen we een rondleiding door het indianendorp en brachten we een bezoekje aan de Galibi Zoo, de lokale dierentuin.
Alle dieren liepen er vrij rond en waren tam.
Zo heb ik zonder probleem een luiaard en aapje kunnen vastpakken.
Zalig!
DUIVELSEILAD
Deze prachtige uitstap sloten we af met een bezoekje aan het Duivelseiland gelegen in het buurland Frans-Guyana.
Het is een rotsachtig eiland dat volledig bezet is met palmbomen.
Het Duivelseiland behoorde tot de Franse strafkolonie van Frans-Guyana.
Onder het regime van Napoleon III mensen opgesloten die als staatgevaarlijk werden beschouwd.
Het eiland is onder andere bekend vanwege het boek (en de verfilming) Papillon, een Franse semi-autobiografische roman geschreven door Henri Charrière in 1968.
HET VERHAAL
Henri Charrière wordt door zijn vrienden in Montmartre Papillon genoemd. Papillon wordt (naar eigen zeggen onterecht) veroordeeld voor moord door valse getuigenissen en krijgt een levenslange gevangenisstraf in Frans-Guyana, Saint-Laurent-du-Maroni en het beruchte Duivelseiland (Île du Diable). Hij is vastberaden te ontsnappen, maar zijn eerste pogingen mislukken. Als straf wordt hij naar een gevangenis verplaatst waar bijna nog nooit iemand van ontsnapt is. Hij tracht uiteindelijk negen keer te ontsnappen waarbij de laatste poging slaagt, hij ontsnapt op een zak kokosnoten. Op één van zijn ontsnappingen verblijft hij enkele maanden bij een Indianendorp waarbij hij twee kinderen verwekt bij twee Indiaanse zussen.
(Bron: Wikipedia)
APENJACHT
Onze buurman nodigde ons uit om samen met zijn vrienden (jagers) op apenjacht te gaan.
Ik vond dit verschrikkelijk voor die lieve aapjes, maar wie zijn wij om kritiek te geven in een land waar ze het niet breed hebben?
Vanuit onze tuin gingen we per boot naar de jungle aan de overkant van de rivier.
Deze topschutters schoten raak vanuit een bootje op het water.
‘s Avonds kregen we een feestmaal voorgeschoteld met Surinaamse lekkernijen.
Voor het apenvlees heb ik vriendelijk bedankt. 😉
SURINAAMSE SPECIALITEITEN
Heel veel foto’s van de Surinaamse keuken heb ik niet.
Wist ik veel dat ik toen een foodblogger ging worden. 😉 Haha!
Gelukkig toch enkele mooie foto’s gevonden in mijn archief.
Zoals mijn allereerste kennismaking met de ramboetan.
Het is een vrucht uit de zeepboomfamilie, die ook wel de “harige lychee” wordt genoemd.
Er groeiden kokosnoten in onze tuin!
How cool is that?!
Onze buurjongen was een kei in het openbreken van kokosnoten,, zodat we regelmatig konden genieten van vers kokoswater in het wondermooie Suriname.
Overal langs de weg waren er kleine kraampjes waar ze fruit, groenten en andere lekkernijen verkochten.
Mmm… zo lekker!
En om deze mooie reisblog af te sluiten…
Ik ben geen grote fan van alcohol, maar voor de nieuwsgierigen onder jullie heb ik een foto van het lokale bier van Suriname.
Parbo bier, het Surinaamse biermerk: een 100% natuurlijk product en bestaat uit water, rijst, mout en hop. Proost! 🙂
